Μέσα στην πορεία μας στη ζωή, υπάρχουν πολλά βιώματα μιας διευρυμένης κατάστασης που εμφανίζονται ως στιγμές διαύγειας, όπου καταλαβαίνουμε και ζούμε για λίγο τον κόσμο πέρα από τα όρια του μυαλού και των ορισμών που δίνουμε. Είναι τεράστιες οι δυνατότητες διεύρυνσης της Συνείδησής μας, καθώς ξεπερνούν τη νοητική εξέλιξη μόνο και εκτείνονται σε όλα τα κομμάτια της ύπαρξής μας. Το πόσο θα προχωρήσει η διεύρυνση αυτή, αφορά στην θέληση του καθένα μας να περπατήσει σ’ αυτό το δρόμο, προς την Αλήθεια της ίδιας του της Ύπαρξης και του Απέραντου από το οποίο προέρχεται.
Είναι ζήτημα πόθου να δούμε την Αγάπη που Είναι παντού, το οικείο αίσθημα που νιώθουμε μερικές φορές, ότι είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό που είναι όλα γύρω μας, από το φως του Παντός που δημιουργεί τα πάντα και Είναι τα πάντα μέσα στα σύμπαντα.
Εκείνος που θα λαχταρίσει να ζει μέσα από αυτήν τη Συνείδηση, κάνει μια επιλογή να ακολουθήσει αυτό το δρόμο και να αναζητήσει το μεγάλο Δάσκαλο του εαυτού του.
Στην αρχή η επιλογή του Δρόμου ίσως γίνεται από περιέργεια για τη σπίθα που νιώθουμε μέσα μας, όμως καθώς προχωρούμε θα χρειαστεί να επιλέγουμε ξανά, συνειδητά τον Στόχο μας.
Η αρχική τάση για αναζήτηση και εξέλιξη μεταλλάσσεται σε πόθο και Έρωτα για το Υπέρτατο – για την Ομορφιά μέσα μας, για την Ομορφιά της ζωής Ολόκληρης.
Στα στάδια ανακάλυψης του εσωτερικού Δασκάλου, μας καθοδηγεί ο εξωτερικός Δάσκαλος που επιλέγουμε και τον εμπιστευόμαστε ολοκληρωτικά. Μας εμπνέει, μας δοκιμάζει και μας υπενθυμίζει τον Στόχο όταν παρεκκλίνουμε από το δρόμο μας. Γίνεται ο τέλειος καθρέφτης για να παρατηρούμε τον εαυτό μας μέσα από αυτόν και να μεγαλώνουμε. Είναι οδηγός και συνοδοιπόρος ζωής.

Ξεκινώντας ως Μαθητές εισαγόμαστε από το Δάσκαλο σε έναν καινούργιο κόσμο γεμάτο δυνατότητες και απέραντους ορίζοντες. Μεταμορφωνόμαστε σε εξερευνητές. Ερχόμαστε να συνδεθούμε με το Πνεύμα μας και παραδινόμαστε εντελώς στην καθοδήγηση της Διδασκαλίας, στο ρεύμα αυτού του νέου τρόπου ματιάς προς τον κόσμο. Μαθαίνουμε τη ζωή από την αρχή, και σαν παιδιά, γεμάτοι ενθουσιασμό ρουφάμε όλες τις καινούργιες γνώσεις. Υπάρχει χαρά σε αυτήν την ανακάλυψη και ανυπομονησία για το τι θα φέρει ο Δρόμος.

Με τα καινούργια εφόδια που έχουμε κερδίσει, το επόμενο βήμα είναι να τα εφαρμόσουμε μέσα στη ζωή μας. Είναι μια περίοδος αφομοίωσης που χρειάζεται αδιάκοπη παρατήρηση του εαυτού μας σε σχέση με το περιβάλλον μας. Εξασκούμε την επίγνωσή μας και δουλεύουμε για την πνευματική μας εξέλιξη πρακτικά, μέσα από εξάσκηση. Είναι συνεχής η εργασία και επίμονη, μέχρι να γίνει βίωμα η Διδασκαλία, να εγκαθιδρυθεί μέσα μας και να γίνει σώμα μας. Η πειθαρχία είναι το κλειδί για να εξελίξουμε τις ικανότητές μας. Ο συνεχής επαναπροσδιορισμός είναι απαραίτητος καθώς μέσα από τις νέες εμπειρίες που αποκτούμε, αλλάζουν τα δεδομένα μας για τον κόσμο και για τον εαυτό μας.
Γινόμαστε πιο ευπροσάρμοστοι στις αλλαγές και αποκτούμε σιγά σιγά την ικανότητα της οξυμένης παρατήρησης, που μεταλλάσσεται σε ορθή διάκριση και έπειτα σε διευρυμένη αντίληψη.

Έρχεται έπειτα ένα αναγκαίο στάδιο στην πορεία της εξέλιξής μας. Γεννιέται η μεγάλη αμφιβολία – για όσα κάνουμε, για το ποιοι είμαστε και που πάμε. Η εικόνα του Στόχου γίνεται αβέβαιη και θολή. Σε αυτό το στάδιο η προσωπικότητα έχει την ανάγκη να νιώσει την τέρψη της επιτυχίας, ότι κατέκτησε τον στόχο της. Η ματιά είναι εύκολο να διαστρεβλωθεί αν χαλαρώσουμε την προσοχή μας και νιώσουμε πως γνωρίζουμε ό,τι ήταν να μάθουμε. Παρεκκλίνουμε από τον πραγματικό Σκοπό.
Είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του Δρόμου μας. Φέρει πόνο και σκληρές δοκιμασίες. Καλούμαστε να κάνουμε ξανά μια επιλογή. Με αυτόν τον τρόπο μας δίνεται η πολύτιμη δυνατότητα να γνωρίσουμε τη δύναμή μας και να μεγαλώσουμε. Η ειλικρίνεια προς τον εαυτό μας, με μάτια μέσα από την προσωπική μας αλήθεια, είναι ζωτικής σημασίας. Αποφασίζοντας να επιλέξουμε και να δούμε τον αρχικό Μεγάλο Στόχο, όλες οι επιθυμίες της προσωπικότητας χάνουν τη σημασία τους και ανακαλύπτουμε την τεράστια δύναμη της θέλησής μας. Ακολουθούμε μια διαδικασία αφαίρεσης που μας ελευθερώνει – με τη γνώση ότι τίποτα δεν μας ανήκει – και γνωρίζουμε την Ταπεινότητα. Η φυσική διαδικασία της ζωής, με τις δυσκολίες της – τους μικρούς καθημερινούς θανάτους και τις αναγεννήσεις, γίνεται απόλαυση γιατί αναγνωρίζουμε την Ομορφιά μέσα σε αυτή. Είμαστε ήσυχοι μέσα μας γιατί ξέρουμε πως όσες δυσκολίες κι αν ζήσουμε θα συνεχίσουμε να προχωρούμε με τον πόθο μας. Καταλαβαίνουμε ότι αυτό το δύσκολο στάδιο εμπεριέχει και το κλειδί για τη Χαρά της Ζωής.

Με ένα άλμα εμπιστοσύνης, φεύγει λίγο λίγο η αμφιβολία. Με ματιά προς το Θαύμα της Ζωής, με Εμπιστοσύνη στο Δάσκαλο και απόλυτο άφεμα στο μεγάλο Έρωτα – στον Στόχο μας.

Έχοντας πια καθαρό το Στόχο μπροστά μας, τα βήματα είναι σταθερά και αυθόρμητα. Γνωρίζουμε τη μεγάλη μας Ύπαρξη και γνωρίζουμε τη θνητή μας Φύση. Οι δυο τους συνυπάρχουν με Αγάπη. Όλη η ζωή είναι για εμάς να τη ζήσουμε βαθιά και απόλυτα, με τη γνώση ταυτόχρονα του Απέραντου μέσα μας. Είναι καλοδεχούμενες οι απολαύσεις όπως και οι δυσκολίες. Ζούμε με όλο το φάσμα των αισθήσεων ανεπηρέαστοι, με αίσθηση πληρότητας και ευγνωμοσύνης. Οι εξωτερικές συνθήκες μπορεί να μας προκαλούν δυσκολία και ταραχή, όμως εσωτερικά είμαστε ατάραχοι, με τη Χαρά της Ύπαρξης.

Λάμπει το Πνεύμα.

Σε αυτήν την κατάσταση ύπαρξης είμαστε εντελώς εναρμονισμένοι με τη ροή των γεγονότων, ζούμε και κινούμαστε μέσα από την καθαρή πρόθεση. Δεν υπάρχει ερώτημα ή αμφιβολία για τα γεγονότα της ζωής και τον λόγο τους, γιατί τα πάντα είναι μέρος της Φύσης και ανήκουν σε ένα ευρύ τέλειο Σχέδιο. Κατανοούμε τη μεγαλύτερη εικόνα μιας κατάστασης η οποία μας αποκαλύπτει ποια θα είναι η επόμενη κίνηση. Υλοποιούμε μέσα από την πρόθεσή μας και γινόμαστε Δημιουργοί στο υπέροχο παιχνίδι που είναι η ζωή. Είναι μεγάλη η Αγάπη για τον άνθρωπο και για όλα τα κομμάτια της φύσης του. Μέσα από αυτή την Αγάπη γινόμαστε αγωγοί για την προσφορά και εργάτες για το Στόχο. Λιώνει το Εγώ, γινόμαστε ένα με το Έργο και ενοποιούμε Ύλη με Πνεύμα.

Το τελευταίο στάδιο στο Δρόμο είναι αυτό της Ένωσης. Είμαστε αδιαχώριστοι από όλο το γίγνεσθαι. Είμαστε αυτού του Κόσμου και ταυτόχρονα δεν είμαστε πια. Ανήκουμε πέρα και πάνω από τον κόσμο της ύλης, του νου, της ανθρώπινης αντίληψης. Ενώνουμε όλα τα αντίθετα – τις ποιότητες που με τον συνδυασμό των δύο, δομούν τον κόσμο. Γινόμαστε Ολόκληροι. Καταλαβαίνουμε όμως τον τρόπο που λειτουργεί ο κόσμος οπότε μπορούμε ακόμα να είμαστε κομμάτι του. Ο μόνος λόγος που είμαστε εδώ είναι η Προσφορά. Πλέον Είμαστε η Διδασκαλία. Είμαστε ο Λόγος μέσα στην Ύπαρξη, Είμαστε ο Έρωτας και υπάρχουμε για να τον δοξάσουμε, για να τον προσφέρουμε σε όλη τη Ζωή.

Η Ύπαρξη, η Ευδαιμονία και το ταξίδι της Ζωής, Είμαστε Εμείς.

✎ Author: Αλεξία Γραμμενίδου – Yoga Science Teacher