Και φτάσαμε στους πρόποδες του βουνού
Και αποφασίσαμε ν’ ανέβουμε
Η καθεμία από το δικό της διαφορετικό μονοπάτι
Αυτό που επέλεξε
Κι ας ήταν δύσβατο, απόκρυμνο κι απάτητο
Κι ας ήταν όμορφο, κι ας ήταν άσχημο
Στο υψηλότερο σημείο, στην κορυφή
Τα μάτια χάνονταν στη θέα
Στο Φως
Αυτό που υπήρχε μέσα, αυτό που υπήρχε έξω
Ένα και το Αυτό
Κι η ”Μεταμόρφωση”, ήταν εκεί και μας κοιτούσε
Την κοιτούσαμε κι εμείς
Έπειτα είδαμε τα μάτια μας
Ήμασταν εμείς
Μα ήμασταν άλλες
Άλκηστη Π. (Δράση / Μελισσουργός – Μεταμόρφωση)